Dzisiaj jest ważny i jednocześnie super fajny dla nas dzień.Trzy miesiące temu Piko pierwszy raz przekroczył próg swojego nowego domu i dzisiaj po raz pierwszy biegał na spacerze swobodnie razem z psimi kumplami.
Sporo się w tym czasie wydarzyło.
Przeżyliśmy okropne chwile od 25 grudnia do 10 stycznia. Nieustanne i niespodziewane wybuchy petard sprawiały, że Piko wpadał w potworną panikę. Ogromnie było nam żal wszystkich zwierzaków, bo większość przeżywała to samo co Piko.
Jednocześnie myśleliśmy z przerażeniemy tylko o tym, aby się nie zerwał ze smyczy. Na wszelki wypadek zakładaliśmy mu wtedy dwie obroże i zapinaliśmy dwie smycze. Od 25 grudnia pies mimo początkowych protestów miał przyspieszony kurs jazdy samochodem. Wyjeżdżaliśmy z Piko poza miasto, aby mógł załatwić swoje potrzeby.
Na szczęście teraz nastał czas spokoju i względnej ciszy. Mam nadzieję, że do kolejnego Bożego Narodzenia znajdziemy sposób, aby jego ogromny strach i panikę przed niespodziewanymi głośnymi dźwiękami i petardami chociaż odrobinę zmniejszyć.
Teraz mamy czas na długie spacery, naukę rozmaitych komend w domu i na dworze oraz mnóstwo zabawy.
Cieszymy się, że w domu już nie jest tak:
Teraz Piko nie tylko jada w kuchni, ale swobodnie porusza się po całym domu.
Wchodzi bez problemu do innych domów i poznaje nowe zwierzaki. Kotem Gilbertem ( też ze schroniska) był zafascynowany, a nim z kolei bardzo zainteresowany był Garet.
W swoim domu najbardziej lubi biegać po ringo, gumową kość i szarpać stare pocięte koszulki, które splatam w warkocz i zabezpieczam supłami. Paskuda kradnie. Szczególnie upodobał sobie moje skarpetki. Muszę uważać, aby ich nie zostawiać w zasięgu jego pyska. Tak załatwił mi nowe skarpetki, które ubrałam tylko raz.
Zabawa na dworze.
I dzisiejszy swobodny spacer z kumplami.